ค้นหาบล็อกนี้

วันจันทร์ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

เกณฑ์ที่ใช้พิจารณาว่า อย่างไรคือการครอบครองโดยชอบด้วยกฎหมาย

คำพิพากษาฎีกาค่อไปนี้คือแนวทางที่ใช้เป็นเกณฑ์วินิจฉัย...



คดีแดงที่  7/2539
นายบุ เบ้าเพชร โจทก์
นายนพพร จันทรถง
ในฐานะนายอำเภอวารินทร์ชำราบ จำเลย


ป.พ.พ. มาตรา ๑๓๐๔, ๑๓๖๗, ๑๓๗๐
ป.วิ.พ. มาตรา ๘๔

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์มีสิทธิครอบครองในที่ดินพิพาทและขอให้ศาลสั่งแสดงว่าที่ดินพิพาทเป็นที่ดินที่โจทก์มีสิทธิครอบครอง ไม่ใช่ที่ดินสาธารณประโยชน์จำเลยให้การว่าที่ดินพิพาทไม่ใช่ของโจทก์ เพราะเป็นที่ดินสาธารณะที่ประชาชนใช้ประโยชน์ร่วมกัน โจทก์จึงมีหน้าที่นำสืบว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์ แม้โจทก์ได้ครอบครองที่ดินพิพาทอยู่ก็ไม่ได้ประโยชน์จากข้อสันนิษฐาน เพราะโจทก์จะยกเอาการครอบครองขึ้นยันต่อรัฐได้ ต่อเมื่อโจทก์ได้สิทธิครอบครองในที่ดินพิพาทมาโดยชอบตามวิธีการที่กฎหมายกำหนด และกฎหมายบัญญัติรับรองคุ้มครองสิทธิครอบครองนั้นไว้ด้วย

…………………..……………………………………………………………..



(อรรถนิติ ดิษฐอำนาจ - สุทธิ นิชโรจน์ - สมพล สัตยาอภิธาน )

ศาลจังหวัดอุบลราชธานี - นายสุทธิพงศ์ ภูสุวรรณ
ศาลอุทธรณ์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น